عناصر فعال ضدآفتاب

علاوه بر مرطوب‌کننده‌ها و سایر مواد غیرفعال، ضدآفتاب‌ها حاوی یک یا چند ماده فعال زیر هستند که طبیعتاً ارگانیک یا معدنی هستند:

 

ترکیبات شیمیایی آلی که نور فرابنفش را جذب می کنند.[77]

ذرات غیر آلی که نور UV را منعکس، پراکنده و جذب می کنند (مانند دی اکسید تیتانیوم، اکسید روی یا ترکیبی از هر دو).[74]

ذرات آلی که بیشتر نور UV را مانند ترکیبات شیمیایی آلی جذب می کنند، اما حاوی کروموفورهای متعددی هستند که کسری از نور را مانند ذرات معدنی منعکس و پراکنده می کنند. به عنوان مثال Tinosorb M. نحوه عمل حدود 90% توسط جذب و 10% توسط پراکندگی است.کرم ضد آفتاب سینره

مواد فعال اصلی در ضد آفتاب ها معمولاً مولکول های معطر هستند که با گروه های کربونیل ترکیب شده اند. این ساختار کلی به مولکول اجازه می دهد تا اشعه ماوراء بنفش پرانرژی را جذب کند و انرژی را به عنوان پرتوهای کم انرژی آزاد کند، در نتیجه از رسیدن اشعه ماوراء بنفش آسیب رسان پوست به پوست جلوگیری می کند. بنابراین، پس از قرار گرفتن در معرض اشعه ماوراء بنفش، اکثر مواد (به استثنای آووبنزون) دچار تغییرات شیمیایی قابل توجهی نمی شوند، که به این مواد اجازه می دهد تا قدرت جذب اشعه ماوراء بنفش را بدون تخریب نوری قابل توجه حفظ کنند.[78] یک تثبیت کننده شیمیایی در برخی از ضدآفتاب های حاوی آووبنزون وجود دارد تا تجزیه آن را کاهش دهد. نمونه ها شامل فرمولاسیون های حاوی. پایداری آووبنزون را می توان با بموتریزینول، [79] اکتوکریلن [80] و سایر تثبیت کننده های نوری نیز بهبود بخشید. اکثر ترکیبات آلی موجود در ضدآفتاب ها به آرامی تجزیه می شوند و در طی چندین سال حتی اگر به درستی ذخیره شوند، اثربخشی آنها کاهش می یابد و در نتیجه تاریخ انقضا برای محصول محاسبه می شود.[81]

 

مواد ضد آفتاب در برخی از محصولات مراقبت از مو مانند شامپوها، نرم کننده ها و عوامل حالت دهنده برای محافظت در برابر تخریب پروتئین و از دست دادن رنگ استفاده می شود. در حال حاضر، بنزوفنون-4 و اتیل هگزیل متوکسی سینامات دو ضد آفتابی هستند که بیشتر در محصولات مو استفاده می شوند. ضدآفتاب‌های رایجی که برای پوست استفاده می‌شود، به ندرت برای محصولات مو به‌دلیل اثرات بافت و وزنشان استفاده می‌شوند.